داشتن شاخص توده بدنی (BMI)  برابر با ۳۰ و بالاتر از آن می تواند احتمال تخمک گذاری طبیعی را کاهش دهد. چاقی همچنین می تواند بر نتیجه لقاح آزمایشگاهی (IVF) تأثیر بگذارد. با افزایش BMI ، خطر IVF ناموفق نیز وجود دارد و در هر صورت چاقی مانع و خطری بزرگ بر سر باروری و فرزندآوری شما خواهد بود. چاقی در دوران بارداری خطر عوارض مختلف بارداری را افزایش می دهد، مهمترین خطرات بالا بودن وزن در حاملگی عبارتند از:

·        خطر سقط جنین

·        افزایش خطر به دنیا آمدن نوزاد مرده

·        شکست بارداری

·        دیابت بارداری

·        عارضه حاملگی که با فشار خون بالا همراه است و علائم آسیب سیستم اندام دیگر ، اغلب کلیه ها (پره اکلامپسی)

·        اختلال عملکرد قلبی

·        آپنه خواب

·        زایمان واژینال دشوار

·        افزایش احتمال به دنیا آمدن نوزاد از طرق عمل جراحی سزارین

کسانی که شاخص توده بدنی ۳۰ و بالاتر از آن دارند هرچند که میتوانند صاحب فرزند شوند اما بهتر است که اینکار را انجام ندهند. آن ها باید با کمک ورزش و انواع رژیم لاغری وزن کم کنند. چنانچه با هیچکدام از روش های مرسوم لاغری نتوانسته اید وزن کم کنید و به دنبال یک دوره سالم بارداری هستند میتوانید پیش از آن به یک جراح لاغری خوب مراجعه کنید.

متخصص و جراح لاغری با جراحی لاغری به کاهش وزن شما کمک میکند. ایمنترین روش لاغری برای خانم ها پیش از بارداری عبارتند از:

·        عمل اسلیو معده

·        عمل بای پس معده

·        بای پس روده

·        ساسی بای پس

·        پلیسه معده

·        باندینگ معده

نکته: خانم هایی که چاقی مفرط دارند و با عمل جراحی از شر چاقی خلاص میشوند دست کم تا ۱ سال بعد از عمل باید صبر کنند و زیر نظر جراح لاغری اقدام به یک باردار شدن کند تا بدون هیچ دردسری صاحب فرزند شوند.

همانطور که میدانید بارداری با افزایش وزن همراه است و هرچه جنین در داخل رحم بزرگتر میشود وزن مادر نیز افزایش میابد. در این میان مادرانی که بیش از حد چاق هستند احتمالا با اضافه وزن بالایی روبرو میشوند و بارداری آن ها به خطر می افتد. کسانی که وزن کمی دارند نیز باید برای بارداری به وزن مشخصی برسند تا سلامتی جنین تضمین شود.

بر اساس شاخص توده بدنی که افراد دارند داشتن مقداری اضافه وزن در دوره بارداری طبیعی است. مقدار اضافه وزن متناسب با شاخص توده بدنی هر فرد به شرح زیر است:

·        BMI برابر با ۳۰ و بیشتر از آن: نهایتا ۵ تا ۹ کیلوگرم داشته باشند مانعی ندارد اما بیشتر از آن برایشان ضرر دارد. و لازم است که حین بارداری به فکر کاهش وزن باشند.

·        BMI  25 تا ۲۹.۹:  از ۷ تا ۱۱ کیلو

اطلاعات بیشتر در : www.bimarestaan.ir

یکی از مهمترین بیماری های مرتبط باچاقی آپنه خواب است. علت ایجاد خفگی در خواب یا همان آپنه انسدادی، افتادن بافت نرم گلو و در نتیجه قطع تنفس به صورت موقتی می باشد. این بافت نرم گلو در افراد چاق ضخامت بیشتری دارد و از این رو این افراد مستعد ابتلا به آپنه خواب ناشی از چاقی می باشند.

تنفس می تواند با یک نفس عمیق یا تکان شدید بدن به حالت قبل برگردد. عدم درمان آپنه خواب ناشی از چاقی ممکن است با بیماری هایی مانند فشار خون بالا، ضربان قلب نامنظم، حملات قلبی و سکته مغزی مرتبط باشد.

حدود ۸۵ درصد از افرادی که به آپنه خواب مبتلا هستند، از چاقی رنج می برند. جالب است که بدانید، این اختلال در ۲۵ درصد از مردان و نزدیک به ۱۰ درصد از زنان رخ می دهد. همچنین این بیماری ممکن است همه گروه های سنی را درگیر کند ولی اکثرا در افراد بالای ۴۰ سال و دارای اضافه وزن رخ می دهد.

روش های مختلفی برای درمان این مشکل تنفسی وجود دارد. اما با توجه به اینکه چاقی یکی از علل اصلی به وجود آمدن و تشدید این عارضه است، درمان چاقی می تواند به درمان آپنه نیز کمک کند.  بنابراین اگر با چاقی مفرط مواجه هستید و دست بر قضا مشکل وقفه تنفسی هم دارید بهترین روش برای شما لاغر شدن است. اگر چاقی مفرط دارید سریعترین راه برای حل آپنه انجام عمل جراحی لاغری است. مهمترین روش های جراحی لاغری که می توانند به طور موثر آپنه و علایم آن را برطرف کنند عبارتند از:

·        اسلیو معده

·        بای پس معده

·        بای پس روده

·        پلیسه معده

·        ساسی بای پس

·        و …

طی چند سال اخیر روی بیمارانی که چاقی و آپنه داشتند مطالعاتی انجام شده است. در این مطالعات مشخص شده اغلب کسانی که چاق هستند با انجام عمل و رژیم لاغری بعد از عمل دیگر وقفه تنفسی را تجربه نمیکنند. زیرا عمل جراحی باعث بهبود و برطرف کردن فاکتورها و عوامل موثر در آپنه خواب میشود. بر همین اساس از سال ۲۰۱۳ به بعد یکی از درمان های وقفه تنفسی در افراد چاق انجام عمل جراحی لاغری بوده است.

اطلاعات بیشتر در مجله سلامتی بیمارستان

دستگاه‌های متحرک برای اصلاح طیف وسیعی از مشکلات و ناهنجاری‌های دندانی جزئی تا متوسط به کار برده می شود. اما اگر بخواهیم به سوال “ارتودنسی متحرک برای چه دندان‌هایی است؟” پاسخ دهیم باید بگوییم که اگر مشکل و ناهنجاری فک و دندان پیچیده، شدید و جدی باشد ما نمی توانیم از این  نوع دستگاه ها برای اصلاح و درمان استفاده کنیم.

زیرا ماهیت دستگاه های متحرک به گونه ای است که تنها برای حل مشکلات جزئی تا متوسط ارتودنسی بکار برده میشوند. مشکلات جدی تر مانند انواع مال اکلوژن ها یا ناهماهنگی های فکی را معمولا با ارتودسی ثابت و یا حتی ترکیبی از جراحی فک و ارتودنسی ثابت برطرف می‌کنند.

دستگاه های زیادی در دسته این ارتودنسی قرار دارند. ما در این مقاله به بررسی مهمترین و شناخته شده ترین آن ها خواهیم پرداخت.

اینویزیلاین ها جدیدترین دستگاه های ارتودنسی متحرک هستند که می‌توانند تعداد زیادی از مشکلات دندان‌ها، از جمله وجود فاصله بین دندان ها، کج بودن و یا روی هم خوابیدن دندان ها، عقب یا جلو بودن آن ها و برخی مشکلات دیگر که چندان شدید نیستند را حل کند.

به استفاده از این دستگاه ها، ارتودنسی نامرئی نیز گفته می‌شود. برخلاف ارتودنسی ثابت که ما تنها از تعدادی دستگاه ثابت مثل بریس ارتودنسی ثابت و آن هم تا پایان دوره درمان برای اصلاح موقعیت دندان ها استفاده می‌کنیم، اگر بخواهیم دندان‌های مشکل دار شما را با کمک این نوع ارتودنسی متحرک اصلاح کنیم، باید از تعدادی اینویزیلاین استفاده کنیم.

بعد از اتمام برنامه درمانی ارتودنسی ثابت، هنوز هم شما نیاز به استفاده از تعدادی دستگاه دیگر دارید که ما به آن ها نگهدارنده یا ریتینر میگوییم. نگهدارنده از جمله مهمترین انواع پلاک ارتودنسی متحرک هستند. استفاده از این این دستگاه های متحرک بسیار مهم است. زیرا پس از اتمام برنامه درمانی دندان های شما را صاف نگه می دارند. و مانع از جابجایی مجدد آن ها می‌شود.

به طور معمول 12 ماه پس از پایان درمان طبیعی شما باید در شبانه روز حدودا 22 ساعت از نگهدارنده ها استفاده کنید. پس از این مدت شما باید برای مراقبتهای مداوم ، عقب نشینی و هرگونه تعویض یا ترمیم نگهدارنده از مشاوره خصوصی ارتودنتیست خود بهره بگیرید.

اطلاعات بیشتر در مجله سلامتی بیمارستان

شاید ما به عنوان یک ایرانی تا کنون چندان با ارتودنسی افراد مشهور آشنا نبوده ایم اما این اصطلاح در خارج از کشور ما شناخته شده است. منظور از ارتودنسی سلبریتی ها و افراد مشهور همان ارتودنسی شفاف یا نامرئی با پلاک های ارتودنسی است که ما در این مقاله به معرفی سلبریتی مشهوری که با کمک این نوع ارتودنسی دندان ها خود را صاف و یکدست کرده اند می پردازیم.

بازیگران همیشه در جلوی چشم هواداران خود هستند. این روزها نیز به لطف شبکه های اجتماعی هر روزه شاهد دیده شدن بیشتر در میان مردم هستند. آن ها همواره به ظاهر خود اهمیت می دهند و دوست دارند از هر لحاظ بهترین باشند. آن ها وزن ایده آلی دارند، دندان های صاف و سفیدی دارند و گاها عمل های زیبایی انجام می دهند. چون ارتودنسی نامرئی گزینه ای مناسب برای صاف شدن دندان ها هستند و کسی هم آن ها را مانند ارتودنسی ثابت فلزی نمی بیند، سلبریتی ها توجه ویژه ای به این نوع درمان دارند. از همین رو به ارتودنسی نامرئی ارتودنسی افراد مشهور نیز گفته می شود.

مهمترین انواع ارتودنسی نامرئی عبارتند از:

·        اینوزیلاین (ارتودنسی افراد مشهور)

·        لینگوال

·        ارتودنسی دیمون  شفاف

·        سایر پلاک های شفاف ارتودنسی

برگردیم به سال 2002، جایی که تام کروز در فیلمبرداری فیلم ” Minority Report” بود. او تمام مدت فیلمبرداری از ارتودنسی اینویزیلاین استفاده کرد و کسی هم متوجه این موضوع نشد. زیرا ماهیت این ارتودنسی همین است که نامرئی و شفاف باشد. با وجود اینکه در آن زمان 40 ساله بود، تام به همه ما یادآوری کرد که محدودیت سنی برای صاف کردن دندان ها و ارتودنسی وجود ندارد. 

جاستین بیبر در سال 2011 با کمک ارتودنسی نامرئی صاحب لبخندی بینظیر در دنیای خوانندگی شد. شاید باورتان نشود اما هواداران و کودکان زیادی بعد از ارتودنسی جاستین بیبر به درمان ارتودنسی ترغیب شدند و این نشان می دهد جاستین الگوی خوبی از نظر سلامتی دهان و دندان است. 

یکی از جذابترین روش های ارتودنسی که مورد توجه بسیاری از سلبریتی های امروزی است ارتودنسی سریع یا ارتودنسی 6 ماهه است. یکی نمونه از ارتودنسی افراد مشهور که طی مدت زمان اندکی (6 ماه) صورت گرفته ارتودنسی نامرئی کیت میدلتون بوده است. کیت درست 6 ماه قبل از عروسی با شاهزاده ویلیام تحت درمان Invisalign قرار گرفت. 

زک افرون در نوجوانی با مشکل جزئی ارتودنسی یعنی وجود فاصله بین دندان ها جلویش مواجه بود. سالها بعد او با کمک ارتودنسی نامرئی اینویزیلان اقدام به بستن فاصله بین دندان های خود کرد.

اطلاعات بیشتر در www.bimarestaan.ir

آیا ارتودنسی درد دارد؟ برخی از افراد تصور می کنند ارتودنسی مشابه معضلی مانند دندان درد، ممکن است دردناک و وحشتناک باشد. خبر خوب این است که این تصور کاملا اشتباه است. در واقع بهتر است به جای عبارت درد ارتودنسی ، از ناراحتی ناشی از ارتودنسی صحبت کنیم. زیرا افراد تا چند روز ممکن است کمی ناراحتی تجربه کنند و چه بسا هیچ دردی هم تجربه نکنند.

10 روش ساده زیر به راحتی و در کمترین زمان ممکن هرگونه درد در زمان ارتودنسی به خصوص ارتودنسی ثابت را سرکوب می کنند و برای همه افراد نیز در دسترس هستند. اگر نیاز به تسکین درد در حین درمان خود هستید حتما این روش ها را امتحان کنید.

·        داروهای بیحسی خوراکی استفاده کنید: قرار دادن این داروها بر روی یک تکه پنبه تمیز و سپس آغشته کردن لثه ها به آن می تواند تا حد زیادی درد را کاهش داده یا کاملا سرکوب کرد.

·        داروی مسکن بدون نسخه بخرید: افرادی که حین تنظیمات بریس ارتودنسی درد زیادی تجربه می کنند بهتر است که به فاصله 1 ساعت قبل از جلسات تنظیم و 2 ساعت بعد از آن مسکن مصرف کنند.

·        از کمپرس یخ استفاده کنید: قرار دادن کمپرس یخ روی گونه ها یا اعمال مستقیم آن به لثه ها می تواند به کاهش درد، التهاب و ورم لثه کمک کند.

·        آب یخ هم فکر خوبی است: آب سرد دمای داخل دهان را کاهش می دهد و قادر است به کاهش ورم لثه کمک کند.

·        بیشتر غذاهای نرم بخورید: چه ارتودنسی ثابت فلزی داشته باشید و چه ارتودنسی متحرک با پلاک شفاف ارتودنسی، در هر صورت شما باید تا پایان مدت زمان ارتودنسی یک رژیم غذایی نرم که نیاز کمتری به جویدن دارد مصرف کنید.

·        از موم ارتودنسی استفاده کنید: متخصصان ارتودنسی برای ایمن سازی لبه های تیز براکت یا سیم ارتودنسی، به بیماران خود موم یا وکس مخصوصی می دهند. به محض اینکه متوجه شدید لبه تیز بری باعث زخم شدن داخل دهان شده و درد ارتودنسی تجربه می کنید، حتما ابتدا موم را به لبه تیز بریس بزنید و آنگاه برای کاهش درد اقدام کنید.

·        آب ولرم و نمک را امتحان کنید: میتوان از آب ولرم و نمک برای آرام سازی در داخل دهان و کمک به ضدعفونی و تمیز شدن محل زخم نیز کمک کرد.

·        لثه های خود را ماساژ دهید: برای کاهش درد و ورم لثه حین ارتودنسی تنها کافیست که لثه ها را با سر انگشتان خود به آرامی ماساژ دهید.

·        روی حفظ و ارتقای بهداشت دهان و دندان تمرکز کنید: هرچقدر در رعایت بهداشت کوشاتر باشید به همان اندازه درد و ناراحتی کمتر خواهد شد. 

·        کمی صبور باشید: این درد جزئی است و قرار نیست شما را کلافه کند و اغلب افراد بعد از چند روز به خوبی درد را پشت سر گذاشته و به شرایط کاملا عادت می کنند.

اطلاعات بیشتر در مجله سلامتی بیمارستان

یکی از سوالات متقاضیان ارتودنسی قطعا این است که آیا ارتودنسی درد دارد یا خیر.

 در پاسخ به این سوال باید بگوییم که بریس های ارتودنسی ممکن است کمی آزاردهنده باشند؛ اما درد و ناراحتی شدیدی ایجاد نمی کنند. در اکثر موارد، دردهای شدیدی که توسط بیماران گزارش می شود، هیچ منشا جسمی نداشته و بیشتر به میزان سلامت روحی بیمار مربوط می شود. دردهای مربوط به انجام ارتودنسی، معمولا از 4 ساعت بعد از درمان، شروع می شود و طی بیست و چهار ساعت، به آرامی شدیدتر می شوند. پس از گذشت این بیست و چهارساعت، این دردها به مرور کاهش یافته و پس از گذشت هفت روز کاملا برطرف می شوند.

در بیشتر کودکان از ارتودنسی ثابت برای درمان استفاده می شود. براکت های فولادی، سرامیکی یا پرسلینی با چسب مخصوص به دندان چسبانده می شوند. نیرویی که توسط براکت به دندان وارد می شود سبب مرتب کردن و رفع بهم ریختگی دندان ها می شود. برخی از افراد ممکن است احساس کنند لثه آن ها قرمز شده یا دچار حساسیت شده است. نوع و روش درمان و همچنین فیزیولوژی بیمار نقش زیادی در شدت ناراحتی دارد.

بطور معمول استفاده از براکت های ارتودنسی در طی درمان نباید موجب درد شود. اما گاهی اوقات در هنگام شروع درمان و وجود دستگاه ارتودنسی در دهان، فرد دچار احساس نامطلوبی می شود. ممکن است براکت ها سبب دردناکی لثه و لب شود که به سرعت باید به رفع آن ها اقدام کرد و آن نقاط را تحت درمان قرار داد. در زمان ارتودنسی می توان مشکلات زیر را تجربه کرد:

·        درد در ناحیه فک

·        درد در ناحیه دندان

·        حساسیت لثه

·        اختلال در غذا خوردن

·        سردرد

معمولا می توان این دردها را با مسکن های بدون نسخه، مثل استامینوفن، کنترل کرد. در هفته اول درمان، بهتر است از خوردن غذاهایی که سفت بوده و نیاز به جویدن دارند، خودداری کنید. با مصرف نوشیدنی ها و مواد غذایی خنک، می توان التهاب لثه ها را تسکین داد.

بیشتر افراد، در عرض یک ماه به طور کامل به این بریس ها عادت می کنند.

تغذیه در حین ارتودنسی در هفته اول شامل غذاهای زیر می شود:

·        سوپ

·        ماست سرد

·        اسموتی ها و نوشیدنی های خنک

·        پوره سیب زمینی

·        میوه های نرم مثل موز و انواع توت ها

منبع: مجله سلامتی بیمارستان

ارتودنسی پشت دندانی، زبانی یا لینگوال یک روش درمانی است که در آن متخصص ارتودنسی دستگاه ارتودنسی دندان یا بریس (براکت ، سیم و الاستیک) در پشت دندان ها (سمت زبان) قرار می گیرد. براکت های لینگوال به خاطر موقعیت مکانیشان گاهی اوقات “براکت داخلی” نیز نامیده می شوند.

برخلاف براکت های معمولی که در قسمت بیرونی دندان ها قرار داده می شوند. با وجود اینکه موقعیت ارتودنسی ارتودنسی زبانی نسبت به ارتودنسی ثابت برعکس شده است. اما هر دوی آنها شباهت های زیادی از نظر نوع سخت افزار و اصول ارتودنسی با هم دارند.

بریس های زبانی دقیقا شبیه به ارتودنسی ثابت با بریس های فلزی معمولی هستند اما با یک تفاوت بسیار شاخص. ما بریس های معمولی را به سطح جلوی دندان ها متصل میکنیم. یعنی به راحتی دیده میشوند. اما ابتکار عمل در ارتودنسی لینگوال به این صورت است که بریس ها دیگر قابل مشاهده نیستند. چرا؟

چون ما آن ها را به سطح خلفی یا پشت دندان ها متصل میکنیم. این ترفند خودش نوعی ارتودنسی نامرئی است زیرا بدون اینکه کسی متوجه درمان شما شود بعد از مدتی دندان های شما صاف و یکدست میشوند.

در بخش بالا عنوان کردیم که ارتودنسی با کمک  سیستم لینگوال نوعی ارتودنسی نامرئی است. و حتما خوب میدانید که ارتودنسی های نامرئی بهترین روش برای صاف کردن دندان های بزرگسالان هستند. یعنی اگر بزرگسال هستید و در عین حال مشکل ارتودنسی دارید میتوانید بدون اینکه کسی متوجه درمان شما شود ارتودنسی کنید.

بنابراین هرچند که از این سیستم میتوان برای اصلاح مشکلات کودکان و بزرگترها استفاده کرد، اما به نظر میرسد بیشتر بزرگترها به این درمان نیاز داشته باشند.

دستگاه های ارتودنسی متحرک قادرند تنها مشکلات جزئی تا متوسط دندانی را برطرف کنند اما دستگاه های ثابتی مانند لینگوال میتوانند شدیدترین مشکلات را اصلاح کنند. بریس زبانی یا لینگوال می تواند مشکلاتی بیش از کج بودن دندان ها را برطرف کند. این ارتودنسی می تواند سلامت دهان و دندان شما را به خوبی بهبود بخشد. به طور کلی بریس های لینگوال قادرند مشکلات زیر را برطرف کنند:

·        کج بودن متوسط تا شدید دندان ها

·        ازدحام دندان ها

·        انواع مال اکلوژن ها

اطلاعات بیشتر در مجله سلامتی بیمارستان

هر نوع دستگاه ارتودنسی که هنگام لبخند زدن اصلا قابل مشاهده نباشد یا در نگاه اول تشخیص داده نشود ارتودنسی نامرئی نامیده می شود در این مقاله با انواع ارتودنسی نامرئی و کاربرد هر کدام آشنا می شویم.

ارتودنسی لینگوال یا ارتودنسی زبانی که به آن ارتودنسی پشت دندانی نیز گفته می شود یک ارتودنسی ثابت پنهان است. در این ارتودنسی بریس ها و بقیه اجزاء ارتودنسی در پشت دندان ها قرار گرفته و روی آن نصب می شوند. این نوع ارتودنسی شباهت بسیار زیادی به ارتودنسی معمولی یا سنتی دارد. ارتودنسی لینگوال برای افرادی همچون بازیگران، ورزشکاران ها، مدل ها و موزیسین ها و سایر بزرگسالان مناسب است.

ارتودنسی لینگوال همانند بریس های سنتی بوده و همان هدف و کارکرد را برای فرد به دنبال دارد. در ارتودنسی معمولی، دستگاه ارتودنسی در سطح جلوی دندان ها قرار گرفته و نصب می شوند. این براکت ها بر خلاف براکت های پنهان کاملاً در معرض دید افراد قرار دارند.

ارتودنسی سرامیکی در زیر مجموعه ارتودنسی های ثابت قرار می گیرد. جنس این ارتودنسی ها همانطور که از نامشان پیدا است، از سرامیک با توان و مقاومت بسیار بالا می باشد و شما می توانید در این نوع ارتودنسی رنگ براکت و سیم های دندانتان را به صورت سفید انتخاب کنید که نزدیک به رنگ دندان هایتان باشد و تشخیص آن راحت نباشد.

شما در این نوع روش درمانی می توانید از براکت های همرنگ دندان تان هم استفاده کنید. معمولا افرادی از این نوع ارتودنسی استفاده می کنند که دوست ندارند در حین درمان مشکلات و ناهنجاری‌ های دندانشان، ظاهر لبخندشان زیبایی خودش را از دست بدهد و هنگام لبخند و صحبت کردن سیم های فلزی روی دندان شان دیده شود.

به جز بریس‌های فلزی ارتودنسی که احتمالا با آنها آشنایی دارید، دسته دیگری از دستگاه‌های ارتودنسی موجود هستند که پلاک‌های شفاف ارتودنسی اینویزیلاین نامیده می‌شوند. اگر متخصص ارتودنسی بعد از معاینه بیمار متوجه شود که بی‌نظمی دندان‌ها شدید نیست می‌تواند از ارتودنسی نامرئی برای رفع مشکل او استفاده کند. در واقع جنس این پلاک‌های متحرک، از نوعی ماده ترموپلاستیک شفاف است که استحکام خوبی دارند.

این پلاک‌ها شفاف هستند و هنگام قرار گرفتن روی دندان‌ها دیده نمی‌شوند؛ از این رو ارتودنسی نامرئی نامیده می‌شوند. ارتودنسی نامرئی یک نوع ارتودنسی متحرک است؛ یعنی می‌توان آن را در صورت لزوم از دهان خارج کرد. هر دو یا سه هفته یک مرتبه، این پلاک‌ها تعویض می‌شوند تا نیروها به صورت مناسبی به دندان‌ها وارد شوند. برخی از افراد به ویژه افراد بزرگسال، بنا به دلایلی تمایل ندارند کسی از درمان ارتودنسی آنها آگاه شود؛ از این رو ارتودنسی نامرئی می‌تواند گزینه خوبی برای آنها محسوب شود. البته این نوع ارتودنسی برای همه بیماران مناسب نیست و کاربرد ندارد.

منبع : مجله سلامتی بیمارستان